Κάποτε ο Χριστόδουλος είπε στον Θύμιο Καρακατσάνη:
"Ο Θεός σε αγαπά, γι' αυτό σου έστειλε τον καρκίνο"!
Ο Καρακατσάνης, όταν το αποκάλυψε αυτό σε ένα έντυπο, σχολίασε με μία μικρή δόση κακίας:
"Δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν ο Θεός να αγαπά εμένα περισσότερο από τον αρχιεπίσκοπο".
Με την (θεολογικά εξωφρενική) λογική του θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η αγάπη του Θεού εκδηλώθηκε επιτέλους και στο πρόσωπό του...
Εξωφρενική δεν είναι η λογική. Η Θεολογία λέει ότι η αρρώστια είναι επίσκεψη του Θεού. Δε γράφω τίποτα άλλο. Το αφήνω σε σας!
Δεν κρατιέμαι όμως. Θα πω κάτι. Ένας γέροντας κάποτε έκανε σωρό μετάνειες επειδή σκέφθηκε για μια στιγμή και παρακάλεσε τον Θεό «να του φέρει καρκίνο για να τον δοκιμάσει»! Μετάνιωσε αμέσως επειδή ήτανε, λέει, άκρως εγωιστική σκέψη!
Και, ως γνωστόν, αυτό που μας κρατάει σε απόσταση από τον Θεό δεν είναι τίποτα άλλο από τον εγωισμό μας.
Μάρκος ο εγωιστής (και εν-γνωσιστής του εγωισμού του που είναι τριπλός εγωισμός!)
Αναρτήσεις
14 σχόλια:
Μάρκο μην παιδεύεσαι. Όποιος δε θέλει να καταλάβει δε θα καταλάβει.
Εγώ θα θυμηθώ τον γέροντα Παϊσιο - καρκινοπαθείς ο ίδιος - που δεχόταν να πάρει τον καρκίνο του άλλου επάνω του, όχι για να δοκιμαστεί αλλά απο ΑΓΑΠΗ για τον συνάνθρωπό του.
Ο κ Καρακατσάνης είναι φυσικό να είναι κακεντρεχής, γιατί δεν κατάλαβε απόλυτα τίποτα, καρκινοπαθής κι ο ίδιος. Το μόνο που τον ένοιαξε είναι "γιατί αυτός κι όχι ο Αρχιεπίσκοπος". Μα το πρόβλημα δεν ήταν αυτό. Τον Αρχιεπίσκοπο ο Θεός δεν τον αφήνει, από ότι φαίνεται - να παλέψει τον καρκίνο, ενώ τον κ Καρακατσάνη του χάρισε ακόμη πολλές ημέρες.
Κι εγώ έχασα τον πατέρα μου πριν 15 ημέρες από καρκίνο, αλλά δεν τολμώ να λυπηθώ, με όλα αυτά που είδα στα νοσοκομεία και στις κλινικές τα τελευταία 3 χρόνια. Τολμώ να πω ότι ο πατέρας μου ήταν από τους τυχερούς, αν και δεν ήταν ένας απλός καρκίνος...
Μάρκο,
Επειδή σέβομαι την σελίδα και δεν μου αρέσει να γράφω άσχετα σχόλια σε σελίδες που δεν τους ταιριάζουν, άνοιξε σε παρακαλώ μια σελίδα που θα την ονομάσεις "Επίκαιρα ή Επικαιρότης" για να γράφουμε σχετικά σχόλια για ό,τι επίκαιρο τρέχει (π.χ. τώρα: ασφαλιστικό, εκλογικός νόμος, Ζωνιανά)
@ elileo:
"(π.χ. τώρα: ασφαλιστικό, εκλογικός νόμος, Ζωνιανά)"
Σε παρακαλώ, γράψε (γράφετε) ό,τι θέλετε, αλλά όχι για τα Ζωνιανά!! Έχουμε γεμίσει ζωνιανολόγους το τελευταίο καιρό, μας έχουν φλομώσει στο "εξειδικευμένο" σχόλιο, με κύριο στοιχείο την άγνοια του θέματος και τις εξ αυτής πηγάσουσες σπερμολογίες, παπαρολογίες και ΜΑΛΑΚΙΕΣ!! Συνελόντι επείν, μας (τους Κρητικούς) έχουν κουφάνει!
@ Μάρκο:
Δύσκολο το θέμα για να το καταλάβει ο καθένας. Υπάρχουν απόψεις που δεν είναι συμβατές με την κοινή λογική. Ο μακαριστός Γέρων Πορφύριος ο Πνευματικός έλεγε "να μην παρακαλάς το Θεό να σου παίρνει τις διάφορες αρρώστιες, ούτε να τον εκβιάζεις στην προσευχή σου γι αυτές, αλλά να τις υπομένεις με πολλή υπομονή και καρτερικότητα και θα δεις πόσο θα ωφελείσαι."(!!!).
Περί θεού, καρκίνου, Καρακατσάνη κ.λπ., θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι συναφή. Ο Θεός είναι ο ίδιος ένας καρκίνος. Άπαξ και έλθει μέσα σου, θα κάνει μεταστάσεις και δεν θα μπορέσεις ποτέ να "απαλλαγείς" απ' αυτόν. Ο Καρακατσάνης είναι ο ίδιος ένας καρκίνος για το θέατρο. Τον είδα μάι φορά σε έργο του Αριστοφάνη και παρ' ολίγο να μισήσω τον τελευταίο.
Μα τι νομίζει κι αυτός και ο κάθε ηλίθιος που παρουσιάζει Αριστοφάνη, τον κατά Πλάτωνα μέγιστο των ποιητών (!!). Ό,τι Αριστοφάνης είναι μία σκέτη βωμολοχία; Ότι ο Αριστοφάνης μπορεί να αναπαραχθεί με απλή επί σκηνής εξαίμεση χυδαιολογιών; Τέλος πάντων, ας μην φύγουμε από το θέμα, απλώς ήθελα να εξηγήσω γιατί ο Καρακάτσάνης είναι καρκίνωμα για το θέατρο. Επίπεδο δάπεδο.
Κακοφωνίξ, συλλυπητήρια.
Πάντως, το ποστ δεν το έκανα για να βγει κατά του Καρακατσάνη.
Ο πόνος είναι απαπόσπαστο στοιχείο της ζωής μας. Είναι η «στροφή του δρόμου» (που λέει ο Γιανναράς.
Είναι η δυσκολία της ζωής.
Ο άνθρωπος τότε αναδιοργανώνεται, για να χρησιμοποιήσω μία τεχνοκρατική έκφραση γιατί η λέξη «αναζωογονοείται» ίσως φαινόταν εκ πρώτης όψεως άστοχη. Μπορεί να στραφεί σε νέες κατευθύνσεις. Σε κάθε περίπτωση, είναι μία από τις καταστάσεις που ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ποιος είναι ο καθένας.
Άλλος έρχεται κοντά στον Θεό. Πολύ κοντά.
Άλλος απομακρύνεται περισσότερο ("δεν υπάρχει Θεός" για να μου συμβεί αυτό).
Άλλος ζηλεύει τους άλλους.
Άλλος κλείνεται στον εαυτό του.
Άλλος πιο συμπονετικός, άλλος πιο σκληρός.
Το παράδειγμα του Μακαριωτάτου Χριστόδουλου είναι έμπρακτο και θετικότατο. Ίσως ένα από τα μεγαλύτερά του έργα. Ότι μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο με χαμόγελο, με αισιοδοξία, με δύναμη, με ζωντάνια(!), με πνευματική ανάταση και υπομονή, χωρίς μιζέρια, κακεντρέχιες κλπ.
Εκείνο το «κουράγιο αδέλφια» που είπε δια τηλεφώνου σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθμό ήταν ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ. Και απευθύνονταν σε όλους αυτούς που τους ξεχνάμε όταν συζητάμε.
Σκεφθείτε το.
Ελιλέε, κάτι θα κάνω και για σένα.
Δεν γνωρίζω κάτι περισσότερο για τα Ζωνιανά, πλην αυτών που ακούω από την τηλεόραση. Και βέβαια αφού τ' ακούω από την τηλεόραση, άλλα είναι αλήθεια, άλλα είναι ψέματα, άλλα είναι αντικρουόμενα,με αποτέλεσμα να μην ξέρω τι να πρωτοπιστέψω. Ανέφερα την τοποθεσία αυτή, μόνο σαν "επικαιρότητα".Κι όποιος γνωρίζει σίγουρα κάτι, ας το γράψει...
Καλο το σχόλιό σου Μάρκο.
Παντως συζητούσαμε με ενα φιλο το καλοκαιρι, ότι κάποιο σημαδι θα σημειωθει στο Μαιαμι διοτι και οι δυο μας πιστευουμε ότι το ζητημα του εγκεφαλικου θανατου δεν εχει λυθει ιατρικά ακομα. αρα η μεταμοσχευσεις αυτου του ειδους θεολογικά ειναι στο κενο....
Δες και το ποστ στο ιστολογιο μου:
«Εγκεφαλικός θάνατος»: θα πρέπει να αναθεωρηθεί;
Posted in Άρθρα, Εναλλακτικά, Επιστήμη, Ιατρικά θέματα, Κοινωνικά on November 22, 2007 by manitaritoubounou
K. Γ. Kαρακατσάνης
(Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής, Ιατρική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)
http://manitaritoubounou.wordpress.com/2007/11/22/
Τι σχέση έχει ο Θεός με τον κσρκίνο και τις ασθένειες;
Κλασσική θεολογική κουταμάρα είπε ο Χριστόδουλος και ο Καρακατσάνης σχολίασε το αυτονόητο.
Κάποτε που και άλλες ασθένειες ήταν εξίσου θανατηφόρες τις έστελνε επίσης ο Θεός (έλεγε η Εκκλησία) μέχρι που ανακαλύφθηκαν οι παθογόνοι μικροοργανισμοί και οι ιοί και σταμάτησε να τις στέλνει ο Θεός.
Αφού εκφράσω κι' εγώ τα σθλληπητήριά μου στον Cacofonix,
1. θα παρατηρήσω ότι σε άλλο επίπεδο μίλαγε ο Χριστόδουλος για το Θεό και σε άλλο ο Καρακατσάνης. Και προφανώς σε λάθος επίπεδο ήταν ο δεύτερος...
2. Σε 100 χρόνια και οι δυό τους θα αγνούνται από τους διαδικτυακούς συνομιλητές της εποχής, αλλά ο Θεός όχι.
Είμαστε οι άνθρωποι απλά εγωϊστές και ανόητοι και το καταλαβαίνουμε (για λίγο) όταν περάσουμε από καμια παιδιατρική κλινική με παιδάκια καρκινοπαθή, ή παράλυτα, ή ακρωτηριασμένα ή, ή ή...
Πάρη,
τι σχέσει έχει ο Θεός με τον καρκίνο και τις ασθένειες; κλασική Θεολογική κουταμάρα.
Πολύ σωστά!
Τι σχέσει έχει ο Θεός με τη γη, τον ήλιο, το νερό; τι σχέση έχει με τον άνθρωπο; τι σχέση έχει με τη φύση, το οξυγόνο, τα βουνά; τι σχέση έχει με το ηλεκτρόνιο και τα κουάρκ; τι σχέση έχει με τα αστέρια; με τον κόσμο; με το σύμπαν;
κλασική Θεολογική κουταμάρα!
Συμφωνώ απολύτως!
Εμάς το σύμπαν μας γεννήθηκε από μία διαταραχή του τίποτα, του μηδενός. Το απόλυτο κενό ταράχτηκε από το τίποτα και γέννησε τρισεκατομμύρια αστέρια. Έτσι. Επειδή τού'ρθε. Και για τον ίδιο ακριβώς λόγο, επειδή "τού ρχεται" και του ιού ή της αρρώστιας, τσαπ, κολάει στον άνθρωπο.
Τι ωραίος κόσμος!
Χαιρετίσματα!
«Το παράδειγμα του Μακαριωτάτου Χριστόδουλου είναι έμπρακτο και θετικότατο. Ίσως ένα από τα μεγαλύτερά του έργα. Ότι μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο με χαμόγελο, με αισιοδοξία, με δύναμη, με ζωντάνια(!), με πνευματική ανάταση και υπομονή, χωρίς μιζέρια, κακεντρέχιες κλπ.»
Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που αντιμετωπίζουν δύσκολες ή ανίατες ασθένειες έτσι ακριβώς.
Και τι εννοείς με το «θετικότατο»; Το θέμα είναι ότι ένας ιερέας ήθελε να κάνει μεταμόσχευση. Για να γίνει μεταμόσχευση κάποιος πρέπει να είναι δότης. Για να είναι κάποιος δότης πρέπει άυτός να πεθάνει. Χωείς συκώτι ο άνθρωπος δε ζεί. Ούτε με θαύμα.
Και η ερώτηση που γεννάται είναι: περίμενε ή προσεύχονταν κιόλας ο αρχιεπίσκοπος να πεθάνει ήα να σκουωθεί κάποιος για να έχει αυτός το συκώτι του;
Αν αυτό δεν είναι ασυνέπεια για έναν χριστιανό και μάλιστα χειροτονημένο, τότε τι είναι;
Και μάλιστα για μια θρησκεία που θεωρεί τη ζωή μια μικρή ενδιάμεση κατάσταση για τη σωτηρία. Μια θρησκεία που διαφημίζει ότι με το θάνατο μπορεί κανείς να πάει στον ουρανό και να δοξολογεί αιώνια το Δημιουργό του.
Και στο κάτω κάτω αν ήθελε να σωθεί ο Χριστόδουλος υπάρχουν τόσες θαυματουργές εικόνες και τόσα θαυματουργά μέλη αγίων που η Εκκλησία τα εμπορεύεται σε άλλους ασθενείς και όχι μόνο.
Δεν χρειάζεται κανείς τους γιατρούς και το Μαϊάμι αν έχει πίστη. Ή κάνω λάθος;
Δεν πρόκειται για κακεντρέχεια, αλλά για λογική κρίση σε μια θρησκεία που έχει σαφή διδασκαλία για πολλά θέματα που οι λειτουργοί τους όμως με τις πράξεις τους και τη συμπεριφορά τους δείχνουν το παραμύθι που πουλάνε.
«Εμάς το σύμπαν μας γεννήθηκε από μία διαταραχή του τίποτα, του μηδενός. Το απόλυτο κενό ταράχτηκε από το τίποτα και γέννησε τρισεκατομμύρια αστέρια. Έτσι. Επειδή τού'ρθε. Και για τον ίδιο ακριβώς λόγο, επειδή "τού ρχεται" και του ιού ή της αρρώστιας, τσαπ, κολάει στον άνθρωπο.»
Γράφω και εγώ:
Εμάς ο Θεός γεννήθηκε από μία διαταραχή του τίποτα, του μηδενός. Το απόλυτο κενό ταράχτηκε από το τίποτα και γέννησε το Θεό. Έτσι. Επειδή τού'ρθε.
Γιατί κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει και πώς γεννήθηκε ο Θεός.
@ Cacofonix:
Φίλε να με συμπαθάς για την χοντρή μου παράλειψη. Έγραψες ότι έχασες τον πατέρα σου κι εγώ, παρασυρμένος από την κουβέντα, ούτε μία κουβέντα δεν σου είπα. Ξέρω ότι είναι πολύ οδυνηρό το να χάνει κανείς τόσο προσφιλή πρόσωπα (ήμουν αρκετά νέος όταν εγώ έχασα τον δικό μου και η ανάμνησή του με πονά ακόμη σήμερα). Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις και να αναπαύσει την ψυχή του.
Mάρκο, ξέρεις ότι οι θεολογικές συζητήσεις δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου, όμως θα διαφωνήσω -για πολλοστή ίσως φορά- με την απόπειρα "απόδειξης" υπάρξεως του Θεού, με αναφορά στην δημιουργία του σύμπαντός και τα κουάρκ. Επειδή δεν ξέρουμε πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν, δεν έπεται ότι το δημιούργησε ο Θεός, διότι έτσι, προϊούσης της επιστήμης, "συρρικνούται" ο Θεός. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα-ορισμός ότι Θεός είναι το σύνολο των αγνοιών του ανθρώπου. Η τέτοιου είδους "αποδείξεις" θυμίζουν κατηχητικό, ή διδασκαλίες των Ιεχωβάδων, από τους οποίους η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη, απ' ό,τι γνωρίζω.
"Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσυνείν". Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα. Ή αισθάνεσαι τον Θεό μέσα σου, τον λατρεύεις αισθανόμενος αυτόν, ή δεν τον αισθάνεσαι. Δεν υπάρχουν συζητήσεις και αποδείξεις, διότι αυτές προϋποθέτουν λογική και ο Θεός δεν είναι λογική, αλλά υπερβατική σκέψη.
Βρε το πούστη, ούτε ο Γιανναράς να ήμουν :-)))Και το άκρον άωτον της ... ταπεινοφροσύνης συν τοις άλλοις!!
Γιατί κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει και πώς γεννήθηκε ο Θεός.
λέει ο Πάρης.
Είναι απαραίτητο;
Αλλά αν είναι, άντε να πώ εγώ το όνομα Του (επί ματαίω, θα με κολάσεις...) που απαντά στο ερώτημα!
"Ο ών, ο ήν και ο ερχόμενος"
Δύο σημεία ορίζουν (γεννάνε) μια ευθεία, λέει ο Ευκλείδης. Δεν τον ρώτησε κανένας τί είναι σημείο. Κάποια πράγματα είναι πρωταρχικά και εκτός αιτιοκρατίας.
HOMO CRETENSIS,
Ο κ. Θύμιος Καρακατσάνης σε πληροφορώ έχει βαθιά και ουσιαστική σχέση με το Θείο, πέρα από κλήρο και Χριστόδουλους.
Όσο για την προσφορά του στο θέατρο είμαστε πολύ μικροί για να μιλήσουμε.
@Πάρης
Η λογικοφάνεια των λεγομένων σου είναι η περίτρανη απόδειξη της αποτυχίας του ορθολογισμού να εξηγήσει, να κατανοήσει και να ελέγξει τον κόσμο μας.
Αντίθετα, ο ορθολογισμός παρήγαγε εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρών. Ο ορθολογισμός δεν είναι ο μόνος κυρίαρχος της επιστήμης.
Για παράδειγμα, θα όφειλες, αφού σχολίασες, να γνωρίζεις, ότι ο μόνος οργανισμός που έχει κάνει ουσιαστική εκστρατεία υπέρ της δωρεάς οργάνων στην Ελλάδα, είναι η Εκκλησία της Ελλάδας , με πρωτοστάτη τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.
Θα έπρεπε βέβαια να γνωρίζεις ότι την ιατρική σαν δυτικότροπη επιστήμη την έφεραν στην Ελλάδα κύρια ιερείς, την εποχή του Διαφωτισμού. Ο Αθανάσιος ο Πάριος δίδασκε ιατρική τόσο στην Αθωνιάδα, όσο και στη σχολή της Χίου, για παράδειγμα.
Θα έπρεπε επίσης να γνωρίζεις, αφού σου αρέσει να σχολιάζεις, ότι η ορθόδοξη εκκλησία έχει αφορίσει και τις δυο ακραίες θέσεις απέναντι στην επιστήμη: και τον ριζοσπαστικό αντί-επιστημονισμό (Τολστόϊ) αλλά και τον υπερβάλλοντα επιστημονισμό (χωρίς αφορισμούς αυτή τη φορά).
Επίσης θα πρέπει να γνωρίζεις ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, επειδή πιστεύει στην ελευθερία του ανθρώπου, αφήνει στον καθένα μας τη χρήση της επιστήμης. Γιατί μη μου πεις ότι και τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, δεν ήταν στην ουσία "επιστημονικά" πειράματα καταξίωσης της Άρειας φυλής; Πειράματα, βέβαια που είχαν προηγηθεί τόσο στη Σουηδία, τη δεκαετία του 1920, όσο και στη ΕΣΣΔ του ιστορικού υλισμού. (Διάβασε για τα άσυλα ανιάτων επί Στάλιν και θα καταλάβεις πολλά...)
Έχοντας γράψει όλα αυτά, εγώ το μόνο "ταλιμπανίζοντα" που διακρίνω είσαι εσύ, αφού απαιτείς τη ιδιώτευση της επιστήμης. Κάτι που φανερώνει και το βάθος του καταναγκασμού που έχεις στη λογική σου.
(Μην το πάρεις στραβά! Προσπάθησα να βρω τις πιο ήπιες λέξεις που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω...)
Για τα υπαρξιακά σου ερωτήματα δεν είμαι ο κατάλληλος να απαντήσω...
Δημοσίευση σχολίου